"Tussen de Vaarten" is een strook, gelegen tussen de twee vaarten in Almere, ten oosten van het centrum.
Het gebied kenmerkt zich door een lineaire struktuur, verwijzend naar een soort afwatering naar de vaarten, zoals gebruikelijk in een polderverkaveling.
Om de rechte lijnen te doorbreken is op sommige plekken gekozen om de struktuur aan te tasten middels slingerlijnen en incidentele pleinen.
Het gebied waar de woningen gerealiseerd zullen worden, maakt deel uit van een wijk, waar het accent op duurzaam energiegebruik en op duurzaam bouwen ligt, de zogenaamde "eco"-wijk. Aktieve en passieve zonne- energie zijn bij ons project dan ook de uitgangspunten, waarop de vorm, de indeling, omhulling en massa zij ontworpen. Een van de in het oog springende accenten vormen de zonnecellen en de grote zuid- erkers, welke ons inspireerden tot het geven van de naam : "Solis da Corison" aan het project, ofwel "Zon, uit 't hart", een verwijzing naar gedachten en melodieën uit het zuidelijk halfrond. Bovendien moest, volgens ons zo'n project ook een naam hebben, naast de technische aanduiding: "deelgebied 2L3e". Ook voor de bewoners is het belangrijk om een herkenning en eigenheid voor zo'n gebied te gaan ontwikkelen. Daarom is ook in materiaalgebruik, in kleur en compositie gezocht naar een samenhang en afwisseling, waardoor men straks z'n eigen buurt zal gaan herkennen. Aansluiting en overgang naar de projecten in naastgelegen straten is uiteraard ook een thema geweest bij de planvorming. De "Ecobuurt", waar "Solis da Corison" deel van uitmaakt, heeft als uitgangspunt een verschijningsvorm van kubistische elementen, blokken dus, met hier en daar opbouwen, aanbouwen, luifels, overstekken, vlonders, tuinmuren, waterafvoer e.d. De hoofdstruktuur bestaat uit twee- laagse blokken met daarop zolders en dakterrassen, welke duidelijk terugliggen van de hoofdmassa. Bij ons project bestaan de zolders uit houten opbouwen met lessenaarsdaken. Al deze daken zijn met de hoge zijde naar het zuiden gericht (zie de woningen), zodat een assymetrisch aanzicht van de kopwoningen ontstaat. De buurt wordt in het midden, tussen de blokken, voorzien van een buurtpark, met wallen en vijvers (?), waar het project wat zachter en groener zal ogen. Aan de buitenzijde zal de begrenzing bestaan uit een tweetal, meer stedelijke straten, waarin o.a. geparkeerd wordt.  De westelijke straat vormt een slinger, met veel bomen. De oostelijke straat is recht en heeft een groene allure.

De woningen.

De woningen in dit gebied tussen de vaarten in Almere zijn allemaal op het zuiden gericht. Bij de helft van de types zijn de voorgevels zuidwaarts gericht, bij de andere helft de tuingevels. Kenmerkend is dat de lessenaar- vormige daken allemaal met de hoge zijde op het zuiden staan, aflopend naar de (koudere) noordgevel en zodoende meer bezonning garanderen in de tuinen en op de straten, alsmede de tegenoverliggende blokken.
De onderbouwen bestaan uit vnl. baksteen gevels met ramen en erkers. De dakopbouwen liggen terug t.o.v. de onderbouw en zijn bekleed met hout. Hierdoor wordt de horizontaliteit van de onderbouwen versterkt en geeft zodoende een goede aansluiting op de andere plannen in het deelgebied.
Er wordt gebruik gemaakt van passieve zonne- energie, glazen erkers en grote raamvlakken op 't zuiden en meer gesloten noordwanden, waarbij het metselwerk overheerst. De erkers worden over 't algemeen afgedekt door grote overstekken om de zomerzon te weren (oververhitting).
Actieve zonne- energie wordt verwezenlijkt door middel van photovoltaïsche cellen, bevestigd op frames, welke langs de bovenzijde van de hoge zuidgevels gedrapeerd zijn. Zij vormen als het ware een horizontale continuïteit langs de individueel geschakeerde erkerwoningen en dienen tevens als overstek of pergola.

De hoge erkers aan de straatzijden geven een rithmiek in het straatbeeld en individualiteit aan de woningen. De twee blokken langs het zuidelijke park zijn bovendien onderverdeeld door middel van inspringingen, welke een knip in de doorgaande daklijn laten zien.
De hoeken van de blokken langs het park worden afgesloten door erkerwoningen. De voordeuren zitten over 't algemeen aan de straatkanten, uitgezonderd de woningen langs het groene binnengebied (park). Bij de stedelijke buitenrand vinden we metselwerk- schijven/blokken, twee lagen hoog die de hoek omgaan en bij het binnengebied erkers, luifles en meer open structuren. De koppen en erkers zijn verbonden door tuinmuren, die gesloten, ofwel dicht van karakter, aan de stedelijke zijde zijn en meer open/ groener aan de parkzijde. De tuinmuren lopen aan de voorzijde over in lage muurtjes of lage staalhekjes.

Een speciaal thema in deze buurt is het opvangen van regenwater. Bij de kopwoningen welke aan het binnengebied liggen, wordt het water zijdelings van het dak afgevoerd middels zichtbare goten langs de gevel. Verder vinden we straks molgoten in de bestrating, waarbij het water naar de gracht wordt afgevoerd.

Er wordt geparkeerd op privé terrein. Hiervoor is een plek gemarkeerd d.m.v. gras- bestrating omgeven door lage beukenhaagjes, welke in het straatbeeld een natuurlijke aaneenschakeling van plekken laten zien. De grotere bomen zullen meer op de koppen van de blokken terug te vinden zijn, langs hoofdstraten en park.

de architect en de makers: